Tablethoesje

Mijn kleinzonen Dinand en Nigel zijn net als alle andere jongetjes [en misschien ook meisjes] helemaal weg van de Minions. Nigel dacht tijdens zijn logeernachtje, ik moet het ijzer maar smeden als het heet is en vroeg me dus om even een tablethoes te maken van een Minion.
Weet hij veel met zijn 6 jaar dat je daar toch wel een paar uurtjes voor moet gaan zitten haken [ik tenminste wel] en er het juiste garen voor moet hebben.
Ik vertelden hem dat ik op dat moment niet genoeg van de juiste kleuren had en dat ik die eerst moest kopen. Maar jij hebt zoveel wol in jou hobbykamer liggen zei hij, maar ik gaf aan dat het niet de goede wol en kleuren zijn.
Natuurlijk geloofde hij me niet want tussen al die wol moest toch ook voor hem de goede wol liggen. Ik ga zelf wel zoeken bromde hij, waarschijnlijk zag hij de bui al hangen en dacht daar gaat mijn tablethoes.
Hij naar boven en na een beetje gerommel hoorde ik opeens een gil van boven, omaaaa, ik heb wol gevonden...........en ja hoor, komt hij naar beneden stormen met 2 bollen Bravo [acryl] die hij gevonden had in een doos met wolletjes die ik niet fijn vind om mee te werken.
Precies de goeie kleur oma zei hij trots alsof hij een prijs gewonnen had.

En ja wat moet je dan, precies, een hoes haken met wol waar je helemaal niet achter staat maar waar je kleinkind heel blij van wordt.
Dus ja, toen hij eind middag naar huis ging met zijn tablet onder de arm en vanuit de auto bleef roepen...dank je wel oma voor de hoes, ja toen was ik blij dat hij die wol gevonden had ook al is het niet mijn ding.......
Fijne zondag allemaal.